Szkic ołowkiem: Iwona

na podstawie:

Charlotte Mason - painted in 1902 by Frederic Yates

Życiorys Charlotte Mason

 

autor Karen Glass  - tłumaczenie I&G

 

Charlotte była brytyjskim pedagogiem, która mimo iż przez pewien okres czasu była całkowicie zapomniana, działając aktywnie miała wpływ na edukację końca XIX i początku XX wieku. Urodziła się w 1842 roku i była jedynym dzieckiem. Oboje jej rodzice zmarli kiedy była jeszcze nastolatką, a ponieważ nie miała pieniędzy, musiała zarabiać na swoje utrzymanie. Dzięki przyjaciołom mogła uczęszczać przez rok do kolegium kształcącego nauczycieli w jedynej w tym czasie szkole dostępnej dla kobiet Home and Colonial Training College w Londynie.

Po roku kształcenia, znalazła posadę nauczyciela w the Davison Infant School w Worthing i zaczęła zarabiać na swoje życie w 1861 roku, zanim ukończyła 20 lat.

Niesamowite jest to, że mając takie małe, formalne wykształcenie, wykonując trudne zadania, udało jej się to wszystko osiągnąć. Miała genialny umysł i żywą inteligencję. Czytała dużo w dziedzinie edukacji, zarówno nowoczesne jak i historyczne książki, a także podążała za nowymi pomysłami w dziedzinie psychologii i badań nad mózgiem. Żyła spokojnym życiem, nauczając i trochę podróżując napisała kilka książek o geografii. Możemy sobie jedynie wyobrazić, jak wiele czasu i zainteresowania musiała poświęcić edukacji i jak to mogła osiągnąć najlepiej, skoro 25 lat później, rozpoczęła prawdziwe dzieło swojego życia.

W 1886 roku, zaczęła dawać wykłady dla rodziców o rzeczach których nauczyła się i rozwinęła o edukacji i filozofii pracy. Wykłady zostały dobrze przyjęte, a rodzice którzy chcieli lepiej zrozumieć jej pomysły i znaleźć sposoby by z nich skorzystać dla własnych dzieci, utworzyli The Parents’ National Educational Union (PNEU). Kilka lat później, w 1892 roku otwarła swój własny college kształcący nauczycieli, The House of Education w Ambleside w Anglii, wykorzystując własne pomysły i metody. Wiele małych dzieci w tamtym czasie zostało wykształconych w domu przez guwernantki, a zapotrzebowanie na nauczycieli z PNEU było wielkie.

To co sprawiło, że metody Charlotte Mason były takie wspaniałe, to jej jasno sprecyzowane zasady, a stworzone przez nią metody były oparte właśnie na tych zasadach.

Jej pierwsza zasada brzmi:  „dzieci rodzą się jako osoby” i na bazie takiego pojmowania człowieka, opracowała metody, które szanowały osobowość i inspirowały dzieci do wzrostu wykorzystując ich pełny potencjał.

Uważała, że umysł dziecka jest żywym organizmem, który potrzebuje pożywienia i że odpowiednim pokarmem są pomysły, znalezione zarówno w świecie przyrody jak i w życiowych książkach. Zachęcała bardzo małe dzieci do aktywnego życia na świeżym powietrzu, dającą mnóstwo możliwości obserwacji świata przyrody dla jej piękna. Podczas nauki w szkole, CM nie pozwalała używać drugorzędnych książek lub „paplaniny” tak nazywając nadmiernie uproszczone teksty z niewielkim „pokarmem umysłowym” dla dzieci. Dała im literaturę, historię, sztukę, biografię jak również możliwość kontynuowania sposobności do odkrywania natury i wierząc, że ich umysły będą się uczyć i wzrastać.

Kluczem jej metody jest używanie narracji. Po każdej lekcji, wymagano aby dzieci dały informację zwrotną o tym co usłyszały lub przeczytały. Konsekwentne i regularne korzystanie z narracji jest jednym z najsilniejszych  i najbardziej efektywnych narzędzi edukacyjnych kiedykolwiek zrealizowanych. Za pomocą tej metody, dzieci rozwijały zdolność koncentracji uwagi podczas czytania, zdolności formułowania i wyrażania swoich myśli oraz znacznie zwiększały zdolność zapamiętywania materiału.

Charlotte Mason napisała sześć książek na temat edukacji. Zawierają one dużo więcej informacji o jej pomysłach i metodach. CM zmarła w roku 1923, mając 81 lat i do samego końca odgrywała czynną rolę nauczając, mówiąc i kształtując innych nauczycieli.

Świadectwem siły i skuteczności jej pomysłów, jest to, że tysiące nauczycieli do dzisiaj wykorzystuje i rozwija jej metody. Tysiące edukatorów domowych w USA wprowadziło metody CM od przedszkola, aż do szkoły średniej. Niektóre szkoły wprowadzają te metody, co udowadnia ich doskonałość.

Może się wydawać dziwne, że nauczyciele w XXI wieku korzystają z idei edukacyjnych i filozofii pedagoga, który zmarł prawie 100 lat temu, lecz jeśli bazujące na jej pomysłach zasady były prawdziwe i słuszne wtedy, dzisiaj nadal są prawdziwe i tak samo skuteczne.